Vakantie

Afgelopen maandag was het zo ver, mijn “vakantie” begon. Ik zat er al een poosje op te wachten en was aan het aftellen. Althans zo werd er de week ervoor op het werk nog even met me gedold door de jonge gasten die bij ons rondlopen. “Hij gaat er zomaar even 6 weken tussenuit, lekker helemaal niks doen”.

Een beetje gelijk hebben ze wel. Laten we wel wezen, met die mooie start van de zomer, het warme weer en zomers zonnetje aan de hemel is het hier met een beetje fantasie net Zuid Italië. Het gras wat geel kleurt langs de snelwegen en raampjes van auto’s die open blijven staan in de winkelstraat omdat de thermometer in het rood staat. De mannen die in hun shorts rondlopen en vrouwen in vrolijke strandjurkjes met zonnebril in hun haar, onderwijl rijdend in hun kekke karretjes met opengeritst dak. Dan denk je inderdaad vakantie!

Maar hoezeer ik de grappen van de jongens op het werk ook kan waarderen, mijn vakantieactiviteit ziet er deze zomer iets anders uit dan anders. Na geruime tijd met rugklachten rond te hebben gelopen ga ik onder het mes om er wat aan te laten doen. En dat betekent dat ik de komende tijd weinig tot niets mag en kan doen. Niet de manier waarop ik het liefst mijn vakantie zou doorbrengen maar hopelijk wel iets waar ik baat bij ga hebben. Dus zoals de jongens op het werk al zeiden, voor mij wordt het “lekker” helemaal niks doen deze zomervakantie.

Even “lekker” helemaal niks

En dus ga ik het dan ook maar zo beleven. Zes weken even niets doen en kunnen genieten van het mooie weer. Volgens het schema van de specialisten mag ik de eerste twee weken maar de helft van ieder uur “lichte activiteiten” doen en voor de rest “rusten”, wat inhoud “plat op mijn rug” liggen. Ik denk dat het, als ik erop en eraf kan komen, een zonnebedje wordt in het huis van residentie “Rund-um-hause” in Klein Oosterwijk. Met mijn gat op het kussen van het bedje en dan om het uur aan mijn jongste dochter vragen of ze mij even een verfrissende Freddo of Frappé wil brengen. Je moet tenslotte toch wat… Tja, het zal nog wel wat worden, zes weken geen auto mogen rijden en vooral ook heel weinig kunnen en mogen doen. Dat is niets voor mij.

Stilzitten is niet één van mijn kwaliteiten

Stilzitten is niet een van mijn kwaliteiten. Maar goed, het is voor de “Good Cause” want daarna hoop ik toch echt van mijn rugklachten af te zijn. Pijn in je rug met straling naar je been en voet is geen pretje. Het voelt alsof je de hele dag twee bakstenen aan je tintelende voet meezeult. Je weet dat je je voet neerzet maar voelt niet meer waarop. En oneffenheden kunnen er gemakkelijk voor zorgen dat je voet zwikt en je op je snufferd ligt als je niet oppast. Het is mij onlangs al overkomen toen ik op een bouwplaats was waar we druk zijn met een mooi project. Dit soort klachten en calamiteiten dus, daar ben ik inmiddels wel aardig klaar mee. Dan maar liever deze zes weken verplichte rust en vakantie. Ik ga rustig een boekie lezen, wat muziek luisteren, naar de fysio en wat (Ja, ik zal ze krijgen!) “Rob ligt relaxed op zijn strandbedje” foto’s appen naar de collega’s van Dynamx . En nog even wat appen met Kees en Elly die ondertussen zeilend op weg zijn naar Portugal.

Al schrijvende besef ik mij dat die laatste punten zo slecht nog niet klinken. Maar nu eerst de operatie, als jullie dit lezen is die als het goed is achter de rug en ben ik hopelijk bezig mijzelf te installeren op dat fijne strandbedje….

Ik wens jullie allemaal een zonnige en fijne vakantie!

Groetjes Rob