Poorya, de zoon van Jawid
In mei van dit jaar werd ik gebeld door Mathijs, een Limburger en hele goede kennis van me die in de buurt van Montfoort woont. We kennen elkaar al een paar jaar en helpen elkaar met ondernemen door kennis en ervaringen te delen. Hij belde me op om het verhaal van Jawid te vertellen.
“Rob, moet je eens luisteren. Jij zoekt toch nog steeds monteurs?”, zo begon hij terwijl ik onderweg was naar de volgende afspraak van die dag. ”Hey Mathijs, euh ja, dat klopt. Goeie kerels kunnen we altijd wel gebruiken”, zei ik. “Dan moet je mijn verhaal eens aanhoren”, vervolgde Mathijs. “Misschien kun je wel wat met Jawid, hij is nog maar pas in Nederland en heeft moeten vluchten uit Afghanistan. Hij zoekt ander werk en wil hier zijn toekomst opbouwen samen met zijn vrouw. En daar zit het hem nu precies in. Dat opbouwen lukt niet. Hij heeft een baan in de horeca, werkt onregelmatig en in beroerde omstandigheden. Hij komt geen steek verder”. Mathijs vroeg of ik Jawid een kans wilde geven bij Dynamx omdat hij eigenlijk de techniek in wilde.
Een gulle lach
Mathijs vertelde mij dat hij Jawid had leren kennen als een jonge vent die oprecht is en zachtaardig. Dat Jawid altijd lacht als je hem tegenkomt, dat hij een lieve en dankbare man is en dat hij verderop in de straat woont. Hij sprak een klein beetje Engels en Nederlands, hij was het aan het leren. Jawid had Mathijs zijn levensverhaal weten duidelijk te maken, waarom hij niet meer in zijn vaderland kon zijn en dat zijn ouders overleden waren toen hij wegging terwijl zijn oudere zus achterbleef. Jawid kon er niet blijven. Dat speelde allemaal zo’n vijf jaar geleden maar eind september van dit jaar hoorde Jawid dat zijn zus ziek was geworden en was overleden. Daar sta je dan als wees in een vreemd kikkerland.
Jawid hebben we inmiddels leren kennen als een positivo en hij werkt alweer een dik half jaar bij ons. Hij leert het installatie vak en de methodieken die we hier gewend zijn, heel anders dan in zijn geboorteland. Het gaat goed, de “Dynamx familie” is blij met Jawid en hij is blij met Dynamx. Het is een fijne gast om erbij te hebben. Hij staat er, is leergierig en heeft het altijd over “beter worden”.
Overwinnen
Wat is het dan mooi om vorige maand met een grote knuffelbeer op de achterbank van de auto op kraamvisite te kunnen gaan bij Jawid en zijn vrouw. Om beide te feliciteren met de geboorte van hun eerste kind, een prachtige zoon, zo fijntjes en nog zo klein. Twee trotse ouders en een prachtig klein wondertje wat daar heerlijk lag te slapen op de bank in hun appartement. “Voor mij is de geboorte van mijn zoon het allerbelangrijkste nu mijn zus is overleden. De geboorte was moeilijk, het ging niet vanzelf en het was spannend. Maar ik ben zo blij meneer Rob”, zei Jawid in gebroken Nederlands en vol trots tegen mij.
Als je alle tegenslagen zo kunt verwerken en vertalen naar de toekomst voor nieuw leven dan ben je volgens mij een winnaar. Dan weet je wat het is om te overleven, hoop te houden en de liefde te vinden.