De bushalte
Een herfsttafereel
Afgelopen vrijdag reed ik voor een klant van me naar Barendrecht om een opname te doen, en indien mogelijk direct het probleem te verhelpen. Deels is dat gelukt, en deels ook niet, simpelweg omdat er een timmerman bij moet komen om iets van een deur af te schaven zodat deze goed in het slot valt bij een brandmelding. Verder mocht ik een rookmelder verwijderen, maar deze zat in een liftschacht. Daar kan en mag je niet zomaar bij. Dat bleef dus zitten omdat er geen liftmonteur aanwezig was. Vervolgens schreef ik mijn bevindingen in een verhaaltje aan de klant, meldde mezelf af bij de locatiemanager en stapte in de auto.
Ik was blij dat de auto dichtbij stond want het was echt een stormachtige herfstdag, compleet met regen en takken die van de bomen af waaiden. Ik stapte in en reed Barendrecht uit richting Amsterdam, het volgende adres voor die dag. Maar voordat ik Barendrecht uit was kwam ik op de rondweg langs een bushalte. En daar gebeurde het, zo’n momentje van “Wat staat daar nou?” Er klopt iets niet, maar wat? Het was echt een tafereeltje wat daar gebeurde. Iets wat eigenlijk alleen in een Franse of Italiaanse cult film kan. Misschien was het wel vanwege het slechte weer dat het me opviel, het leek zich bijna in slow motion af te spelen.
Kalmte tijdens de storm
Een kleine vrouw op leeftijd loopt door het gure weer op het trottoir, naast het fietspad wat tussen de halte en de stoep ligt. Ze draait zich om en moet hetzelfde gedacht hebben als ik toen ik daar langs reed. Ze kijkt in het rond, alsof ze iemand zoekt, want langs de kant van de weg staat een klein hondje met krullend haar vastgezet aan de paal van de bushalte. Ik zag haar denken: “Waar is jouw baasje?” of “Zijn ze jou vergeten mee te nemen? Afgeleid door het Appen en zonder nadenken ingestapt, hebben ze jou laten staan?” Het is geen plek om van je hond af te komen. Vroeger zette men een hond aan een boom in het bos, maar is aan een bushaltepaal een nieuwe variant daarop? Nee, dat niet. Het moet iets stoms geweest zijn, te druk, afgeleid of te gehaast.
Voordat ik het wist was ik al voorbij gereden, zonder te stoppen. Dat kon ook niet daar want er zat ander verkeer achter me. Hoe het afgelopen is weet ik niet, maar mijn gevoel zegt me dat het hondje met die mevrouw is meegegaan en dat het goed is gekomen….
Toen wist ik weer waarom ik sinds kort het rustiger aan doe. Ik bedoel niet langzamer maar één voor één. Ik denk beter na, ook al is het enorm druk en een gestreste boel. Dan komt het ook goed.