Buffon

Voetbal blijf ik een mooi spelletje vinden. Die avond keek ik naar de Oude Dame uit Turijn, ofwel ”Juve” zoals de voetbalclub Juventus liefkozend wordt genoemd. Juve, alsof je het hebt over het meisje van de middelbare school wat schitterde op de klassenavond. Het meisje waar alle jongens uit de klas een oogje op hadden maar ongrijpbaar bleef voor alles en iedereen omdat ze ver boven de rest uitsteeg. Juve speelt in Engeland de return tegen de Spurs en het staat gelijk. Ik hoor zojuist de commentator vertellen dat het wellicht de laatste wedstrijd is van één van mijn grote helden, de keeper Gianluigi Buffon.

Gewone jongens

Buffon, de man die al zoveel wedstrijden heeft gespeeld voor Juventus en 175 wedstijden voor het nationale team van Italië. De man die net als zijn maatje Pirlo van de voetbalclub uit de provincie een instituut maakte. De man die Italië meerdere malen op de been hield en in 2006 wereldkampioen werd. Hij is de moeilijk te kloppen sluitpost in Europese wedstrijden en finales voor de club.

Hij is veertig jaar en bedrijft nog steeds topsport op het hoogste niveau. Maar helden verdwijnen, net zoals eerder van de week toen het bericht kwam dat Wesley Sneider stopt met het uitkomen voor het Nederlands elftal. En zo zijn er de laatste tijd nog meer gestopt en van het toneel verdwenen. Na deze uitspraak van de commentator in de Juventus wedstrijd denk ik “Niet weer één, hoop ik.” Zou er opnieuw een speler stoppen waar ik zoveel waardering en respect voor heb? Respect voor wat ze gepresteerd hebben maar vooral ook voor hen als mens. Natuurlijk, er zal hier en daar best wat op ze aan te merken, maar over het algemeen zijn het gewone jongens gebleven met een passie voor wat “het voetbalspelletje” heet. Daar hou ik van.

De held

De tweede helft van de Juventus - Spurs wedstrijd is begonnen. De eerste helft eindigde in een voorsprong voor de Thuisploeg en de Spurs zijn nog steeds beter. Het ziet er niet naar uit dat de rust wonderen heeft gedaan voor Juve. Maar goed, je weet het nooit. De bal is rond en Cruijff zei altijd dat je er maar ééntje meer in het netje hoeft te schieten dan de anderen. Even later; Goal! Gelukkig maakt Juve de gelijkmaker in de vierenzestigste minuut, het is 1-1. Een paar minuten later opnieuw een goal voor Juve, Yes! Misschien gaat Buffon toch nog even door, ik hoop het want twee helden die in één week vertrekken, dat trek ik niet hoor. Maar er moeten nog veel minuten gespeeld worden en de Engelsen pushen. Alle elf staan ze als een blok voor de goal en de druk neemt met de minuut toe. De Spurs zijn beter maar de Italianen verdedigen zoals alleen de Italianen dat kunnen, stug, met passie en met z’n allen.

Maar dan is er in de eenennegentigste minuut een voorzet, een kopbal op de goal, rechts van Buffon en buiten zijn bereik…. Nee! Op de paal! Op de lijn! Over de lijn of voor de lijn? De scheidsrechter fluit niet. Een roei tegen de bal, weg van de goal, weggewerkt op de lijn door de Italianen! Hij zit er niet in. Nog twee minuten extra tijd uitspelen, dat kunnen ze wel, dat komt wel goed. Eindelijk klinkt het eindsignaal. De verlossing, Buffon leeft nog! Hij is blij, zo blij als een kind want hij wint deze pot voetbal. Een levende legende en held.….