​The secret to a happier life in 6 words

Even relaxen, daar is de vakantieperiode voor toch? Althans zo zien de meeste van ons dat lijkt mij. “De kop leegmaken” roepen ze dan vaak in het oosten van het land als ik bij één van mijn klanten mag langskomen en we het even over wat anders hebben dan het werk. De kunst is om dat ook echt daadwerkelijk te doen. Dat is vaak toch net even andere koek. Als ik eerlijk ben, geldt dat voor mezelf ook. We zijn tenslotte zo’n beetje de hele dag verbonden met de hele wereld, waar dan ook.

Vroeger was niet altijd alles beter

De eerste week van de vakantie heb ik vaak nog wel wat momenten met van die “O ja-tjes”, hoewel ik weet dat mijn collega’s op kantoor het allemaal prima kunnen opvangen. Het is dan meer de gedrevenheid en verantwoording die nog de overhand heeft. Vaak gaat het om een belletje naar een klant of collega wat ik vergeten ben te doen, of een mailtje of whatsappje waar je nog op wilde reageren. En die dingen nog even doen ervaar ik zelf niet als erg, maar het is meer mijn “omgeving” die mij er dan op attendeert dat ik WEER op die telefoon zit. Dat zorgt vervolgens voor irritaties naar elkaar waar je niet op zit te wachten. “Laat me nou effe, ik ben zo klaar” en “Ja maar je bent al een half uur druk ermee, je hoort me niet eens....”

Vroeger hadden mijn ouders geen mobieltjes en geen contact met het werk, je was er simpelweg drie weken niet. Maar gelukkig hadden ze toen ook last van werkstress en vakantie ruzies waren er ook. Ze noemde dat alleen anders, er waren bijvoorbeeld geen navigatiesystemen waardoor het kaartlezen van moeders in de eerste dagen van de vakantie vaders vaak tot wanhoop dreef. Mijn Pa riep dan, “We moesten hier toch links?!”. Moeders antwoordde dan, “Nee, dat zei ik niet, het was de vorige we zijn er al voorbij”. Gelukkig is vandaag de dag alles anders en was vroeger niet altijd alles beter....

Wat je anders nooit zou vinden

Het is mooi als je na die eerste dagen wel de rust kan vinden, wel die mobiel op je hotelkamer of in de tent kan laten liggen en een hele dag zonder kan.... Dan sta je open voor wat er op je pad komt en zo een paar dagen geleden het geluk hebt dat je bij het enige tankstation van het eiland Lipsos een kok tegenkomt. Een kok in een rode koksbuis op zijn scoortertje die je attendeert op ZIJN restaurant bij het kerkje op een achteraf pleintje wat je normaal gesproken nooit zou vinden, maar toevallig wel het beste eettentje van het hele eiland is. Waar alle tafels gereserveerd blijken te zijn en vervolgens mensen voor ons de gereserveerde tafel laten schieten, wij mogen aanschuiven met als resultaat: een geweldige avond met mooi uitzicht over de stad, aanwijzen wat je als gerecht wilt hebben in de keuken, daar mogen proeven, heerlijk gegeten en gedronken én een fantastische beleving waar de kids het nu nog over hebben.

Een mooie plek voor mooie mensen

En dan gebeurde er vandaag nog zoiets. We waren met de gehuurde scooter op pad, natuurlijk veilig en rustig rijdend maar wel zonder helm op met de wind in de haren en onze jongste dochter zingend achterop. Een stuk verderop, langs de kustweg komen we terecht bij een steil betonpad. We gaan de weg af naar beneden met een bordje waarop staat “piratenstrand”, het bordje trekt ons aan en we besluiten daar naar beneden te gaan. Ik zeg tegen Rosan, “Stap maar even af, want het is zo steil dat als ik onderuit ga jij je zeer doet”.

De beloning is er na de beproeving van helling, beton, losse keien, gaten, kuilen en los grind op het strandpad. Het is een prachtige strandje waar “piraten” leven en wonen. We worden verwelkomd door een man met een ontbloot bovenlijf en hoofddoek om, met Bob Marley uit de stereo op de achtergrond, een levensgenieter. Een zeerover. “Welcome to our beach and taverna, you can use everything if you like and if you need anything to drink or eat just call me!”. De gastvrijheid is top en ik maak hem een compliment over zijn idyllische plek, “Very nice and beautiful here!”. Hij antwoord met humor en wijst naar zichzelf, “A beautiful place for beautiful people, thank you”. We lachen erom en hebben het goed bij hem aan zijn strandje net als zijn andere gasten. Dan valt mijn oog op een bordje wat bij het trapje van de taverna staat. Er staat geschreven: “The secret to a happier life in six words: Lean to feel comfortable with uncertainty”. Ik denk dat dit mij niet altijd lukt, maar als ik en wij allemaal daar inderdaad een stukje van kunnen vinden en terug kunnen brengen in onze maatschappij ontstaat er ruime voor onverwachte ervaringen en belevenissen.

Morgen scooteren wij verder en laten we ons weer verrassen door wat de dag ons brengt. Even geen mobiel hier in deze mooie baai aan het strand.

Groeten, Rob