Op weg naar het Lido

Op weg naar het Lido

We moeten opschieten, dat wil zeggen we willen opschieten maar mijn zoon houd er zijn eigen tempo op na. Hij is zestien en is de vorige avond gaan stappen met een klasgenoot die toevallig ook op het Griekse eiland Kos op vakantie is met zijn ouders. We zijn intussen al aan de late kant en dat is nogal irritant, vindt mijn jongste dochter van twaalf. We moeten de bus halen die ons naar het waterpark Lido gaat brengen. Daar heeft ze heel veel zin in en nu dreigt haar broer het te verpesten door net te laat te komen bij de bus. “Schiet op!” roept ze, met een pets erachter aan om haar woorden kracht bij te zetten.

Wie het eerst komt……

Even later komen we aan bij de bushalte, de bus staat er nog tot grote opluchting van mijn dochter. De chauffeur van de bus zit nog een sigaret te roken op een klein muurtje wat langs het trottoir is gebouwd door een hotel eigenaar. Er komt nog een jong gezinnetje aan lopen met een kleintje in een buggy, de chauffeur wijst ernaar om duidelijk te maken dat het ding onderin het geopende bagageluik gelegd mag worden.

Wij stappen in. De bus zit helemaal vol en we kunnen nog net een plekje voor drie vinden op de achterste bank. Mijn jongste heeft het gezien en wringt zich nog net voor haar broer op één van de stoelen. “Jammer joh, ik was eerder!”, roept ze tegen haar broer met een grote grijns onder haar neus en enigszins zoete wraak. Beteuterd zoek hij een plekje elders in de bus maar helaas is er geen stoel meer over. Hij besluit maar op de grond bij het trapje naar de lage deur halverwege de bus te gaan zitten.

Pubers met mooie praatjes

Ik zit naast drie andere kinderen achterin de bus op dezelfde rij en begin een praatje. Het zijn twee jongens en een meisje tussen de twaalf en vijftien jaar. Ze komen uit de buurt van Maastricht. Een van de jongens zit naast me en ik vraag hem of hij zin heeft om naar het waterpark te gaan. Hij antwoord met, “Ja, we gaan bijna naar huis en dit is een van de laatste attracties die we gaan doen”. “Hebben jullie nog meer gedaan?”, vraag ik. “Ja, een Jeepsafari. We zijn naar het hoogste punt van het eiland geweest, daar kun je aan de ene kant mooi de stad zien liggen en aan de andere kant van de bergkam de zee en het strand”, verteld de jongen. “Gaaf”, antwoord ik hem.

Ik vraag of hij en het meisje broer en zus zijn maar het meisje is de dochter van een Amsterdamse collega van zijn vader die ze toevallig in hetzelfde hotel zijn tegen gekomen. Ze wijzen allebei naar hun ouders verderop in de bus. “Het is heel toevallig want ze wisten het niet van elkaar”, zegt het meisje. Ik zeg tegen het duo dat zij dus net zoals wij met z’n allen een dagje glijbanen af gaan.

En ik zie in de bus verder maar één andere man en vrouw dus ik vraag aan de jongen waar zijn moeder dan zit. Het meisje verteld daarop dat haar moeder gescheiden is en het mannetje verteld mij dat zijn moeder vier jaar geleden is overleden. “Owww”, zeg ik en val heel even stil. Vervolgens vraag ik hem hoe dat gekomen is. “Mijn moeder werd ziek en kon niet meer beter worden. Ze had kanker in haar hoofd. Toen heeft mijn moeder op een dag tegen ons gezegd dat het genoeg was”. Opnieuw word ik even stil. “Zo, dan heb je nogal wat meegemaakt”, zeg ik. “Vind je het vervelend om het erover te hebben?”, vraag ik. “Nee, ik heb ermee leren omgaan, ik was na twee weken alweer op school”, zegt de jongen. “Okay, was dat dan niet een beetje snel?”, vraag ik. “ Ja dat vond mijn leraar ook, maar ik vond van niet hoor. Ik wilde weer naar mijn vrienden en klasgenoten en mijn moeder had me gezegd dat alles gewoon door moest gaan”. Opnieuw is het even stil aan mijn kant want ik denk,

“wat een wijze vent van vijftien zeg....”

Ik vraag hem “Denk je veel aan je moeder?”. “Ja”, antwoord hij me en dan wordt het bij hem even stil maar hij vervolg zijn verhaal met een grote grijns op zijn gezicht dat zijn vader sinds kort een nieuwe vriendin heeft. “Ze komt van oorsprong ook uit Maastricht en ze kennen elkaar van vroeger maar zij woont nu in Amsterdam. Daardoor kan ik nu mooi vaker met mijn vader naar de thuiswedstrijden van Ajax, mijn vader en ik zijn fan en in het weekend kunnen we dan bij zijn vriendin in Amsterdam blijven slapen”. Ik moet lachen, “Haha, je bent dus Ajacied, dat heb je dan goed voor elkaar! Zit de vriendin van je vader daar voorin de bus naast hem?”, vraag ik. Maar voordat de jongen antwoord kan geven stopt de bus, we zijn bij het Lido en er is geen tijd te verliezen, er moet geplonsd worden. En weg zijn ze.....

Fijne vakantie iedereen, groeten Rob!

Lekker stappen, en het Lido….

Het is vroeg in de morgen op het griekse eiland kos waar ik op vakantie ben met mijn ouders en zusje. Het is een uurtje of tien in de ochtend en ik ben mijn spullen aan het pakken om naar het lido waterpark te gaan. De avond ervoor ben ik het nachtleven van kos gaan ontdekken met een vriend van me. Cyriel was toevallig ook met zijn ouders op vakantie in Kos. Rond half drie `s nachts was ik thuis en besloot ik te gaan slapen.

Woorden en waterpret

Het volgend moment hoor ik, “Rens Rens wakker worden!”. “Ja mam, ik kom eraan.” Natuurlijk was het onmogelijk om gelijk mijn bed uit te komen en dat begrepen mijn ouders, dacht ik. “Rens nu eruit komen! Heb jij er ook zoveel zin in? Rens opschieten!” Er komen veel verschillende woorden uit de mond van mijn zusje deze ochtend.

Geheel vrijwillig en vol goede bedoelingen besluit ik toch mijn bed uit te komen. En zonder te vragen of ik het leuk heb gehad vliegen er opnieuw allerlei woorden mijn kant op, “dat mocht tijd worden, heh heh eindelijk, over 15 minuten gaan we weg.” Pffff wat een gestress om niks, dat haal ik makkelijk. Al dat gestress van mijn zusje, dat heeft ze duidelijk van mijn ouders. Zo gezegd zo gedaan, tien minuten later sta ik keurig klaar in mijn zwembroekje.

Broederliefde

Eenmaal onderweg besluiten mijn ouders toch te vragen hoe het was geweest. Zeer verrast zeg ik dat het heel gezellig was en dat we een mooie plek hebben gevonden waar we opnieuw heen willen gaan. Voordat mijn ouders kunnen reageren roept mijn zusje blij: “kijk daar is de bus, snel instappen!” Als we instappen zien we dat de bus al aardig vol is, er zijn nog drie plekjes vrij. Mijn ouders gaan helemaal achterin zitten, ik ga 2 stoelen voor hen zitten. Maar dan zie ik mijn zusje vragend naar mijn ouders kijken, “en waar moet ik dan zitten?”, zie ik haar denken. Dus uit liefde voor mijn zusje offer ik mijn plek geheel vrijwillig op en ga ik heel zielig bij de deur op een trapje zitten.

Mijn vader zie ik ondertussen wat praten met een jongen van mijn leeftijd, waarschijnlijk denkt hij dat hij hem wijze raad kan geven. Mijn moeder zit ernaast en luistert met een half oor mee en mijn zusje heeft al voorpret van de glijbanen in het waterparadijs. En ik? Ik zit zwaar beroerd te wachten tot de busreis voorbij is en we op onze bestemming zijn. De verlossing is in zicht want we zijn er bijna. Ik heb er zin in en ik kan niet wachten om mijn moeder vol tegenzin van de glijbanen af te zien gaan.

Fijne vakantie iedereen, groeten Rens!